Burn-out, overgang of AD(H)D? Deel 1

Een paar jaar terug in de tijd:

Ik werd 44 jaar. Het gaf niet. Daar ging ik niet meer van hyperventileren; dat had ik al gedaan toen ik 40 werd. Mijn verjaardag vierde ik niet, want die vierde ik nooit. Ik vond dat gedoe. Ik ben best sociaal, maar ik wilde liever geen mensen in mijn huis. Niet om de mensen maar om mijn huis. Het was een rommel en niet meer schoon te krijgen. Ik wilde graag een schoon huis maar kon me er zelden toe verzetten het schoon te maken. Als ik dan eenmaal begon, kon ik ook niet meer ophouden, want ik zag ALLES en dat moest dan allemaal schoon. Achteraf gezien is dit al wel een teken. Een typisch iets. Zelden een echt schoon huis dus ,wat altijd knaagde in mijn hoofd. Ik noemde mezelf niet zelden “lui” en “vies”. En als ik dan op vakantie ging moest het eigenlijk helemaal schoon, want stel je voor dat ons iets zou overkomen en er kwamen mensen ons huis leeghalen, wat zouden ze dan wel niet denken? Bloedvermoeiend. 

44 jaar dus. Het werd een goed jaar, 2019. Dat zou elk jaar geweest zijn in vergelijking met 2018, waarin mijn lijf schreeuwde om aandacht maar wat ik compleet negeerde. Van een maagontsteking tot jicht en van een afgebroken hoektand (sowieso mondproblemen) tot wondroos. In 2019 was dat voorbij en ik had de kracht om 20 kilo af te vallen. Tot eind november ging alles goed (dacht ik), ik had het allemaal onder controle (dacht ik). Dat ik niet sliep van alles dat ik nog moest regelen en werk dat gedaan moest worden, zag ik als normaal. Dat was ZO ik en dat kwam ook allemaal wel weer goed. Ik deed alles laatste moment, maar zo ben ik ook altijd geweest en ik ging er prat op dat dat tegelijkertijd mijn kracht was. Presteren onder druk. Dat kon ik als de beste. 

Het volgende verhaal al 100x verteld, maar ik slikte medicatie om te stoppen met roken, Champix en die viel niet lekker. Ik kreeg oogmigraine en raakte van de rel. Champix gaf het setje en was niet de oorzaak, weet ik nu. Van de ene op de andere dag (ook niet waar) raakte ik burn-out. 

Maar was dat het wel? Of liep ik na jaren ergens anders tegenaan?

Andere blogs

 

Saxenda, week 2

Saxenda, week 2

Ik krijg best veel vragen over hoe het nu gaat met mijn trajecten. Dus een update. Het idee om me te laten opereren raakt steeds meer naar de achtergrond. Ik heb veel mensen gesproken en het is maar voor een kleine groep zaligmakend. De eerste twee jaar zijn de...

Traject deel 4, de diëtiste en Saxenda

Traject deel 4, de diëtiste en Saxenda

Ik heb mijn sporten en de diëtiste in hetzelfde gebouw, dus zo kan het zijn dat je 2x per dag in de sportschool staat. Je kunt het ook overdrijven ;-). Hop, op de weegschaal. Het enige pluspuntje is dat ik meer spieren dan vet heb. En voor de rest is het natuurlijk...

Traject, deel 3, Het sporttraject

Traject, deel 3, Het sporttraject

Ik ben nu in mijn tweede week van het sporttrject. Dacht ik toch echt dat ik het met 2 vingers in de neus zou doen, want "het zal vast lafjes aan gaan". Haha, no way you lazy bitch! Rammen met dat gebouw! Vandaag was het dan geen circuitje maar een half uur kracht, 10...